Over Elysia

Elysia Verhoeven (Dussen, 1953)

Elysia begon in 1974 met keramiek in de pottenbakkerij van Jan Müller in Orvelte, Drenthe. In het atelier werd hard gewerkt aan gedraaid gebruiksgoed. Daarnaast werd er volop geëxperimenteerd met stooktechnieken en glazuren. Het was een goede leerschool die tot 1979 duurde. In Orvelte heeft Elysia het vak geleerd en werd de basis gelegd voor de keramiek die ze in de loop van de jaren ontwikkelde. Na 1979 maakte Elysia een aantal reizen naar het buitenland. In India kwam ze terecht op de ashram van Bhagwan Shree Rajneesh (Osho) in Puna. In die tijd trokken vele westerlingen naar deze ashram om antwoorden te vinden op levensvragen die de ontkerkelijkte westerse samenleving hen niet boden. Bhagwan stond voor bevrijding, extase en uiteindelijk verlichting. De Ashram was grotendeels zelfvoorzienend en Elysia werkte hier geruime tijd in de pottenbakkerij. Hoewel hier bij tijd en wijle hard gewerkt werd, lag de nadruk op het samenwerken. Dit was zeer inspirerend, er werkten mensen letterlijk uit alle windstreken in het atelier. Hier was werken een vorm van meditatie en ontstond het hoofdthema binnen het keramische werk van Elysia, namelijk: de relatie met mensen, het innerlijk zelf en de natuur. Elysia bezocht later nog meer keramiek-studio’s in Frankrijk, Canada en Amerika, waar ze haar vaardigheden op het gebied van de keramiek verder ontwikkelde. Voor Elysia waren deze reizen intense ervaringen die haar geïnspireerd en gevormd hebben tot de keramiste die ze nu is. Eind jaren 90 was de tijd aangebroken voor een eigen atelier aan huis. De verkoop van haar werk ging tot dan toe via kleinere galerieën en kunstmarkten. Elysia stond met enkele kunstenaars aan de basis van het opzetten van de huidige kunstmarkt aan het Spui in Amsterdam, nu bijna 20 jaar geleden.

Na Groningen en Amsterdam kwam Elysia weer in Drenthe terecht, eerst in Geeuwenbrug en later in Dwingeloo. In Geeuwenbrug kwam de keramische productie goed op gang. Vandaar heeft Elysia nog enige tijd naast het bezoekerscentrum in Ruinen een studio met atelier gerund. In deze tijd (1997) leerde ik Elysia kennen. Door omstandigheden moest ze deze plek na drie jaar verlaten en verhuisden we het atelier naar de boerderij in Dwingeloo, waar wij nog steeds als ik dit schrijf (2014) wonen en werken.In de jaren dat ik met Elysia samenleef, heb ik haar leren kennen als een bescheiden vrouw, die al haar zeggingskracht legt in het werk dat ze maakt. Verwacht van haar geen citaten of teksten over de diepere lagen in haar werk; dat zit wel in het werk, maar de kijker haalt daar zelf maar zijn gading uit. Ze bepaalt zelf wat ze maakt, wars van modes en scholen en bepaalt zelf hoe lang ze met nieuw werk bezig is. Haar werk heb ik leren waarderen als oorspronkelijk werk, intuïtief en volstrekt eigen in vorm en bewerking. De portfolio geeft slechts een beknopte weergave van het omvangrijke oeuvre en toont het meer recente werk dat ze nu maakt.