Keramiek, techniek & werkbeschrijving
Het keramische werk dat ik maak is een uiting van mijn gevoel: het maakt mijn hart blij.
Na het draaien van de kommen, schalen en vazen, ga ik ze verder uitwerken. Dit doe ik door inkerven, inkrassen, klei toevoegen en stukjes uitsnijden. Meestal maak ik geen schetsje of tekening maar ga aan tafel zitten met een kom of schaal en dan komt er vanzelf een idee. Inspiratie haal ik uit de natuur, uit groeiwijzen en structuren van bloemen en uit de rust en stilte in mijzelf. Ik werk verder met kleiplaten zoals voor de vogels, bomen, grote vazen en het grafiek-keramiek. Als steunkleur voor het glazuur gebruik ik vaak engobes*, dit wordt op de leerharde klei geschilderd. De glazuren worden door mijzelf gemaakt. Ik houd van zachte kleuren in eren levendig glazuur. Iedere winter doe ik een aantal proeven, op zoek naar nieuwe engobes en glazuren. Nadat ik de glazuren heb opgebracht wordt het gestookt op steengoed temperatuur (1270º). De aandacht die ik besteed aan het werk ervaar ik als een vorm van meditatie.
*= engobe is een slibdecoratie waarbij pigment aan kleislib wordt toegevoegd. Het wordt door middel van spuit of kwast op biscuit aangebracht.
Grafiek-Keramiek
Elysia laat in haar werk een grote belangstelling zien voor structuren en texturen. Zij maakt daarbij soms gebruik van afdrukken van bestaande structuren zoals boomschors, die ze dan weer gebruikt als uitgangspunt voor vazen, schalen en objecten. Tijdens haar zoektocht naar structuren stuitte ze per toeval op de bewerkte houtplaten, die op een stapel in Siemens atelier lagen. Hoewel er geen houtsneden meer gedrukt konden worden met de houtplaten (immers; alleen de laatste drukgang staat nog op de plaat), aarzelde Siemen toch om ze weg te gooien. Hij had er tenslotte maandenlang noeste arbeid op verricht. Elysia zag echter de mogelijkheid een afdruk te maken van het bewerkte triplex in een plaat fijne klei. Het resultaat was verrassend: alle guts-sporen en restanten van de snede kwamen haarfijn in de klei te liggen. De kleiplaten worden vervolgens tegen elkaar gezet, gebogen en bewerkt. Dan worden ze biscuit gebakken. Omdat er spanning op de platen staat is dit het spannendste onderdeel. Wanneer er geen krimpscheurtjes zichtbaar zijn, worden de objecten beschilderd, geglazuurd en gestookt. Het resultaat is iedere keer weer anders. Hoewel de afdruk van de oorspronkelijke houtsnede in de keramiek verwerkt is, weet Elysia er een zeer persoonlijke draai aan te geven, die de objecten ook werkelijk interessant maken. De glazuren waarmee ze werkt doen de objecten transparant lijken, waardoor de beschouwer op het verkeerde been gezet wordt, "is dit glas?”. We doopten dit werk grafiek-keramiek. Het is een letterlijke symbiose van de houtsnede met de keramiek, en laat tevens de veelzijdigheid zien van de keramiste op haar vakgebied.